Motorbike driving

Beste mensen,

Sorry dat ik zo weinig schrijf de afgelopen tijd. Ik heb weinig inspiratie de afgelopen tijd maar nu zal ik toch weer wat gaan vertellen over mijn Vietnam ervaringen. En ik begin met motorbike rijden.

Zoals jullie ondertussen al weten is Vietnam echt het land van de motorbikes. Ik heb naast het rondrijden in Nha Trang nu ook al 3 motorbike trips gemaakt naar andere steden in Vietnam. De eerste motorbike trip heb ik gemaakt met Jannes naar Buon Ma Thuot, sinds ik terug ben uit Nederland heb ik samen met Camille een trip gemaakt naar Tuy Hao en Quy Nhon en ik ben net terug van het op en neer rijden naar Mui Ne.

Dus hoe is het om van stad naar stad te rijden in Vietnam? Om van stad naar stad te rijden ga je over de lokale “highways”. Maar wat is een vietnamese highway? Over het algemeen is een Vietnamese “highway” een tweebaans weg met aan beide kanten een smalle strook voor motorbikes en fietsers. Het verkeer op de “Highway bestaat uit motorbikes, bussen, trucks, fietsers, wagens die worden voortgetrokken door koeien, bakfietsen, motorbike bakfietsen, wandelaars, minibusjes, heel soms een tractor en dat is het dan denk ik o nee ik heb ook nog karren getrokken door paardjes gezien (laat Iwan, Rosie en Tinus het niet horen).

Het verkeer is behoorlijk divers en dat geldt ook voor de obstakels. Om te beginnen is het wegdek niet altijd in een even goede staat dus gaten, hobbels, wielsporen, en barsten in het wegdek kunnen altijd voor een verassing zorgen. Ik moet wel zeggen dat het wegdek over het algemeen best goed is en ik dus lekker op kan schieten. Het blijft echter oppassen geblazen zoals bijvoorbeeld toen ik samen met Jannes van Buon Ma Thuot terug aan het rijden was naar Nha Trang. We waren allebei enthousiast een berg af aan het rijden over een zeer bochtige weg en omdat Jannes beter kan scooter rijden en ik eindelijk begin te leren mijn grenzen te respecteren was hij al een stuk verder naar beneden, ik ging door de bocht en opeens was er een hobbel misschien wel 30 cm hoog in het midden van de bocht en werd ik bijna van mijn scooter gelanceerd. Eenmaal beneden vroeg Jannes en heb je die hobbel gezien? Mijn antwoord was iets in de trant van “nou die kan je niet missen.” Ik rijd echter geregeld opeens in een gat of tegen een hobbel met als gevolg een goede klap op mijn polsen en nieren. Uiteraard is enkel slecht wegdek als obstakel natuurlijk lang niet goed genoeg en Vietnam kan nog veel meer bieden. Onverwachts overstekende koeien, honden en kippen kunnen soms voor een verassing zorgen, Soms ligt er rijst, hooi, schelpdieren, of vis te drogen op de scooter paden waar ik liever niet over heen rij. Dan zijn er nog de vele kinderen in school uniformen die langs de weg fietsen en de meest onvoorspelbare manoeuvres kunnen maken. Ik was met Camille achterop onderweg en reed voorbij allemaal kinderen toen er opeens 1 zomaar een bocht naar links maakte om de weg over te steken. Ik ging meteen in de ankers maar ik moet zeggen ik schrok me rot, en ik schrik niet makkelijk.

Hoe is het mede verkeer? Over het algemeen is het mede verkeer wel oke en voorspelbaar maar erg langzaam. Of ik ga erg snel natuurlijk. Er was echter wel 1 gek die mij voorbij wou en voor wie ik niet snel genoeg naar rechts ging. Daarom besloot hij zich maar tussen mij en een truck of bus te persen en klapte tegen met zijn spiegel tegen mijn spiegel. Tenminste ik denk dat het zijn spiegel was maar het was wel heel krap. Wat ik verder erg vervelend vind is de uitstoot van donkere rookwolken van bussen en trucks wanneer ze accelereren. Wanneer ik zo’n donkere wolk spot hou ik mijn adem in geef ik vol gas en blaas ik zo snel mogelijk voorbij de verantwoordelijke truck of bus.

Oke en dan het landschap hoe ziet Vietnam er nou echt uit? De basis is vrij simpel; langs de weg staan huizen, alle vlakke gebieden zijn rijstvelden in variërende groei stadia met als uitzondering af en toe zoutpannen en de heuvels zijn wilder met af en toe een bananen plantage, of ander soort plantage. Omdat de rijstvelden in verschillende stadia van productie zijn kan het landschap sterk variëren van kleur; soms is het bruin als de rijstvelden kaal zijn, soms is het zeer bijna fluorescerend groen en soms is het bijna fluorescerend geelgroen.

Over de lengte als we kijken van Noord naar Zuid is het zeer droog in Mui Ne bijna woestijnachtig en dat blijft zo tot je bijna in Nha Trang bent. In Nha Trang worden de heuvels groener met meer bomen en dat neemt toe tot Quy Nhon. De oorspronkelijk bossen zijn bijna overal gekapt zijn en veel van de heuvels vooral rond Tuy Hao en Quy Nhon zijn beplant met Eucalyptus bomen. Er is nog wel wat natuurlijk bos over maar dit is zeer weinig. De weg leidt verder veel langs de kust waar je duin landschappen kunt zien, vele vissersboten, en soms bijzonder mooie kustlandschappen en stranden. Sommige van de dorpjes die ik passeer voelen als spooksteden zo uitgestorven en stoffig terwijl andere barsten van de activiteit met vele motorbikes, koeien, kinderen, en mensen die rijst aan het drogen zijn. Er wordt rijst gedroogd langs de weg op de motorbike paden, op parkeerplaatsen, bij benzine stations, bij tol stations voor bussen en trucks en alle andere betonnen of geasfalteerde stukken waar ze mogelijk rijst kunnen drogen.

Soms ligt er langs de weg veel rotzooi maar veruit het meeste wordt verbrand en dit is 1 van de opvallende dingen als je in Vietnam rijdt. Overal is vuur ze verbranden de rijstvelden nadat het rijst is geoogst, er hooi of stro van het afval is gemaakt en de allerlaatste restanten zijn begraasd door kooien, waterbuffels en ander vee. Ze verbranden stukken bos of struikgewas op de bergen om bananenplantages en etc te plaatsen, ze verbranden onderbegroeiing in parken en onder struiken langs de weg om het netjes te houden en het lijkt net alsof het land word geregeerd door pyromanen. Het gevolg is dat je vaak grote rookwolken ziet en vaak vuur ruikt onderweg. Vooral de geur van verbrand afval is zeer smerig.

Dat is ongeveer hoe het is om in Vietnam te rijden op een motorbike. Nou ja ik moet natuurlijk nog vertellen over het lijden onderweg. Op een gegeven moment doet je kont zoveel zeer dat je allerlei posities gaat uitproberen om het leed te verzachten maar wat nooit werkt. Verder is de kleding keuze zeer belangrijk en schuiven de mouwen van je shirt of blouse altijd omhoog waardoor je handen en polsen verbranden. De hals van mijn shirt was vrijdag ook nog verschoven waardoor ik omdat ik wel zonnebrand op mijn nek had gesmeerd een soort maan had rond de rechterkant van mijn nek. Daarnaast heb ik nieuwe helmen gekocht voor motorbike trips omdat ik met Jannes ontzettend veel last had van kabaal en wind. Ik heb nu helmen die ook over de oren zitten met doorzichtige kappen om de wind van je gezicht te houden. Dit reist veel lekkerder dan de gewone open helmpjes voor bovenop je hoofd. Dat herinnert mij trouwens aan hoe klote wind kan zijn. Als het hard waait wordt je trip echt een worsteling om overeind te blijven en door te kunnen rijden. Met Camille achterop naar Tuy Hao was de wind zo sterk dat ik enkel 70 kon rijden terwijl ik zonder wind wel 90 kon halen met die motorbike. (ik huur altijd een betere motorbike als ik een trip maak)

De weg vinden is overigens ook makkelijk want de weg splitst maar 1 keer naar Dalat en omdat ik weet dat ik die afslag niet moet hebben is het enkel rechtdoor en rechtdoor. En langs de weg staan witte paaltjes met rode bovenkanten die melden hoever de afstanden zijn naar een bepaalde stad. Dus als je kijkt naar de paaltjes zie je op een gegeven moment hoever is het nog is naar je bestemming bijvoorbeeld Nha Trang.

Oke blijkbaar had ik nog wat inspiratie en ik heb nog zat te vertellen dus ik hoop dat het een beetje leuk was om dit te lezen. Kijk ook naar de fotos