Langer blijven

Beste mensen,

Voor degene die het nog niet weten ik ga langer in Vietnam blijven. Ik ga mijn ticket annuleren en daarna een nieuwe ticket boeken op een nog niet gespecifieerde datum.

Dit is vanwege verscheidene redenen, ten eerste om extra tijd te hebben om voldoende surveys te verzamelen want het gaat erg langzaam. Dit is nodig om een goed resultaat voor mijn survey te boeken. De tweede rede is dat ik het nog ontzettend goed naar mijn zin heb en dus nog graag langer wil blijven en ten derde omdat ik bezig ben te proberen een super project op te starten met wat mensen die ik kort geleden heb ontmoet. Ik wil er nog niet teveel over vertellen want meestal komt er niet veel van mijn dromen maar het balletje is aan het rollen gezet.

Hoe gaat mijn onderzoek?

Mijn onderzoek gaat langzamer dan ik had gehoopt maar lukt wel. Mijn onderzoek is om uit te zoeken of duikers bereid zijn te betalen om de duikriffen bij te houden en schade van duikers ongedaan te maken door verschillende maatregelen te treffen. Daarnaast vraag ik vragen over hun duik ervaring in het algemeen, hoe ze het duiken in Nha Trang vonden, of ze vinden dat duikers schade veroorzaken op koraal riffen en wat algemene vragen. Gelukkig zijn een hele boel mensen bereid mijn vragenlijst in te vullen maar er zijn erg weinig duikers. In ieder geval het is interessant maar ik vind het niet altijd even leuk om mensen te vragen of ze bereid zijn mijn vragenlijst in te vullen want het neemt iets van 15 minuten en dat is toch best lang. Maarja hopelijk heb ik binnenkort voldoende surveys afgenomen.

Thuis

Ten eerste sorry dat ik de afgelopen tijd zo weinig heb geschreven en waarschijnlijk weinig zal blijven schrijven maar ik ben aangekomen op het moment dat alles normaal begint te voelen en ik me hier eigenlijk gewoon THUIS voel. Daarom heb ik minder verhalen die ik graag wil vertellen. Daarnaast heb ik een soort relatie gehad met Eva en een Francaise Camille en nou ja daar hoeven jullie natuurlijk ook niet alles over te weten.

Maar ik moet ik maak hier nog vanalles mee. Gister ben ik met mijn scooter naar een schiereiland gereden waar een speciaal soort aap moet voorkomen. Dit was de tweede keer dat ik ben gegaan en dus ben ik er nog erg onbekend. De eerste keer was ik via een bijna onbegaanbaar jagers pad een heuvel opgeklommen waarna ik op een fatsoenlijk pad terecht was gekomen en dus wou ik dit pad weer vinden. De reden dat het hier zo onbegaanbaar is niet enkel om de begroeiing zo dicht is maar ook omdat iedere plant het nodig vind om stekels te hebben. De stekels varieeren van naaldachtig, dikke korte stekels tot vreselijke haken. Dit weerhoudt mij er echter niet van om op avontuur te gaan.

Dit keer volgde ik een beekbedding waar een jager een pad had gehakt met een machete maar waarschijnlijk alweer een tijd geleden. Na een half uur of uur kwam ik uit bij een dead end en dus keerde ik om. Op de terug weg werd ik pardoes in mijn schouder gestoken door een bij of iets wat ik eigenlijk niet weet, gelukkig deed het niet zo heel lang pijn. Daarna vond ik een ander jagerspad en klom ik het steile pad naarboven, daar was het weer een dead end en ik wou omkeren maar dacht ik probeer nog iets verder te gaan en toen zag ik de kleinste hertensoort op aarde. De mouse deer

http://images.google.com/images?hl=nl&source=hp&q=mouse+deer&lr=&um=1&ie=UTF-8&ei=NoR-S_CNG8yHkQXKueG_AQ&sa=X&oi=image_result_group&ct=title&resnum=1&ved=0CBIQsAQwAA

Hij was ongeveer zo groot als een konijn. Maar omdat ik iets verder was gelopen kwam ik ook weer een nieuw pad tegen dat ik begon te volgen en raakte vervolgens verdwaald. Ik was voor een half uur verdwaald in een hel van doorns en stekels totdat ik de terugweg vond. Toen ik terug was bij mijn startpunt wou ik toch nog 1 poging doen om het pad te vinden dat ik de vorige keer had gevonden en werd pardoes door zo'n gehaakte plant gestrikts over mijn hele schouder. Terwijl ik verwoed probeerde die kutplant los te krijgen werd ik ook nog aangevallen door een paar dikke mieren en dus was ik de mieren van me af aan het slaan en aan het proberen die plant los te krijgen. Na 2 tot 4 minuten had ik die plant lost. Moeder natuur had me flink te grazen genomen tijdens mijn wandeling van 3 uur.

Omdat het pas 3 uur was dacht ik ik ga nog langer opzoek en vond een nieuw pad. Nadat ik dit had gevolgd kwam ik bij een boerderij waar ze maize, bananen, kippen, varkens en meer hadden. Ik was al omgekeerd om terug naar mijn motorbike te lopen toen ik terug werd geroepen en werd uitgenodigd om iets te drinken. De kerel die me riep te komen zei eerst hello en iets in het engels om vervolgens bijna geen woord engels te spreken. Hij pakte me bij de hand en nam mij mee totdat ik moest gaan zitten in hun hutje. Ik schudde iedereen hun hand 1 vrouw en 3 andere mannen en ging zitten. Meteen  kwam de drank tevoorschijn, zelf gebrouwde rijstwijn uit een waterfles en dus begonnen we met proosten. Die kerel die me had uitgenodigd had volgens mij al een heleboel rijstwijn op want hij kwam best dronken over. Hij had een grote glimlach zonder voortanden en probeerde mijn vanalles te vragen. Ik gebruikte al het vietnamees dat ik ken maar ik gebruikte vooral dat ik het allemaal niet begreep. Uiteindelijk belde ik Linh maar op om met hem te praten maar blijkbaar heeft hij 10 keer gevraagd wat haar naam was. Ze dachten echter dat ik verdwaald was en hebben me terug naar de weg gebracht en 2 bananen gegeven. Het was in ieder geval weer een bewijs hoe gastvrij vietnamezen zijn.

Nu heb ik geen zin meer om te schrijven dus over dat project vertel ik hopelijk binnenkort als ik iets te vertellen heb.

Groetjes uit Vietnam