Le

18 november 2009

Ik ben net wezen eten met Le een meisje die werkt in het restaurant van haar oom hier in de straat. Ze is ook de ex vriendin van Sander Visch een ex klasgenoot van mij. Ze wilt graag met mij omgaan om haar engels te verbeteren want engels spreken kan helpen om een betere toekomst te verzekeren. Ze is vrij verlegen dus ze had nog niet heel veel verteld maar vandaag begon ze over haar leven onder het genot van een triggerfish. Het is nogal triest dat in plaats van te beschermen waar ik zo van hou ik het opeet, net als de triggerfish en bij de vissers een stekelrog. Maar dat is voor een ander verhaal.

Le is 24 dus bijna even oud als ik maar haar leven is heel anders. We zijn allebei geboren op het platteland maar daar eindigt de gelijkenis dan ook. Haar Vader werd beschouwd als een vijand van Vietnam en vluchte daarom naar Cambodia. Daar werd hij prompt vermoord door de Kmer Rouge en dus kwam Le zonder vader ter wereld. Toen ze twaalf was begon ze te werken op de rijstvelden om voor haar school te betalen. 3 maanden lang moest ze elke dag werken op de rijstvelden en verdiende ze 20,000 dong per dag. Ze werkte ieder jaar tot haar 18de op de rijstvelden om voor haar school, kleding en andere dingen te betalen. Toen ze 18 was reisde ze naar Nha Trang omdat ze geen boerin wou zijn voor de rest van haar leven. Ze kwam in Nha Trang aan met 200,000 dong en niet veel meer. Dat is ongeveer genoeg voor 8 dagen eten. Ze had geen baan en geen huisvesting dus ze belde een vriendin en kon daar blijven. Ze at iedere dag noodles en leefde op 1000 dong per dag  voor een maand. Ze vond een baan als bediende in een restaurant en kon zo geld verdienen. Met haar verdiende geld kocht ze een fiets maar deze werd gestolen wat leidde tot heel wat verdriet. Na een jaar op haar 19de begon ze te studeren aan de universiteit in Nha Trang waar ze na 3 jaar haar diploma heeft gehaald. Ondertussen had ze ook het geluk dat haar oom die lange tijd in Frankrijk had gewoond terug is gekomen naar Vietnam en een restaurant heeft geopend. Haar oom betaald haar beter en betaald haar extra wanneer het restaurant veel klanten heeft wat helaas de afgelopen tijd niet het geval is. Hij hielp haar ook met het kopen van een goede scooter. Daarnaast had ze ook genoeg geld gespaard zodat ze een groter huis voor haar moeder kon kopen die nog steeds ongetrouwd is. Haar oorspronkelijke huis had blijkbaar nog geen eens een wc. Ik begreep niet helemaal hoeveel ze nou had betaald maar het moet ergens zijn tussen de 2000 tot 4000 euro. En aangezien de mensen hier nog geen 100 euro per maand verdienen kun je je voorstellen hoe moeilijk het moet zijn geweest om dat bij elkaar te krijgen.

Verder wilt Le nu graag een betere baan vinden maar dat is blijkbaar niet mogelijk. In Vietnam is het belangrijker wie je kent dan wat je kan dus een arm meisje van het platteland heeft weinig kans. Ik geloof echter dat als je zo'n doorzetter bent je er wel komt. Ik hoop het in ieder geval! Ze wilt of een baan vinden met engels als vertaler of gids voor toeristen of een eigen restaurant openen. Om een restaurant te openen zou ze nog een keer minimaal 2000 tot maximaal 4000 euro nodig hebben. Het is in Nederland al niet makkelijk om zoveel geld te sparen maar hier?

3 Reacties

  1. Maarten:
    19 november 2009
    Wat een doorzetter is Le inderdaad... bizar dat het leven zo anders is daar, ik kan het me bijna niet voorstellen.
    Je belevenissen uit je vorige verhaal vond ik ook mooi! Lijkt me heel bijzonder om bij zo'n monnik aan tafel te zitten en tevergeefs elkaar probeert te begrijpen.
    Plaats je binnenkort weer foto's? Leuk!
    Groetjes, Kim
  2. ien stijns:
    23 november 2009
    he Bastiaan,

    bij toeval lees ik je bericht omdat Jannes de site niet afgesloten heeft. Ik lees net je verhaal over Le en inderdaad het leven daar is niet te vergelijken met ons leven. De weldaad en luxe waarin wij zijn opgegroeid is voor haar ongekend. Wij hebben dat tijdens onze reis in Bangladesh ook meegemaakt. Elk sprankje hoop wordt benut om verder te komen in het leven. Deze mensen hebben een overlevingsdrang die is ongekend. Leuk dat Jannes naar je toe komt het wordt zijn eerste azie reiszal wel een hele ervaring zijn. Heb je het naar je zin en vlot ht al met je onderzoek? De tijd snelt voorbij zeker als je door allemaal nieuwe ervaringen wordt afgeleid. Ik hoop dat je heet erg naar je zin hebt en wens je nog ene fijne tijd aldaar! groetjes ook van Marcel.
  3. ad ,ucki en elma:
    25 november 2009
    hee bas we volgen je nog steeds en we vinden het reuze leuk om te lezen hoe het met je gaat. =)
    hier is alles OK. en met kerst gaan we naar gambia, en helaas komen we dus niet bij jou op de Vietnamese thee. Veel succes